گل رخ

به نام خدا برای ساکنان کویر هیچ حرف و سخنی بیشتر و بالاتر از " آب " نیست ؛ به قول " آلفونس گابریل " ، آغاز سخن با آب مسئله ای است که در خون بچه های کویر جای دارد . مردمان کویر وقتی از سفرهایشان به نقاط دیگر تعریف می کنند ، اول از هر چیزی از منابع آب آن سرزمین ها سخن می گویند ؛ وقتی هم که برایشان از جاهای دیگر صحبت می کنی ، مقدم بر هر سوالی ، از چشمه ها و رودها و میزان بارندگی می پرسند . بچه که بودم ( اواخر دهه ی 60 خورشیدی ) مثل همه ی بچه های فردوس ، عشق شنا و " غوطه " ( ghotteh ) و آب بازی بودم . نزدیک " کفتر کوه " در حاشیه ی شرقی فردوس ، مسیر رودخانه ای فصلی بود که بارندگی های تند بهاری و سیلاب...

به نام خدا - دختر خانم ، اسم شما چیه ؟ - من یک گل رخ خانم هستم !!!  - میای با من بریم خونمون و دختر ما بشی ؟ - نه ، من یک دختر مامانم هستم ؛ نمی تونم دختر شما باشم ... .   قسمتی از مکالمه ی گل رخ با یکی از بازدید کنندگان آرامگاه فردوسی ؛ وقتی که همراه با خانواده ی جناب رضایی برای بازدید رفته بود طوس ؛ شنبه ی هفته ی گذشته .